Παιδεία κάτω από τη βάση

ΚΑΘΕ χρόνο τέτοιες μέρες χιλιάδες μαθητές και οι οικογένειές τους «κρέμονται» από τους πίνακες ανακοινώσεων των Λυκείων -ευτυχώς τώρα μπορούν να «κρεμαστούν» και στο Διαδίκτυο- για να πληροφορηθούν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων,

βάσει των οποίων θα επιδιώξουν την είσοδό τους στα Πανεπιστήμια ή στα ΤΕΙ.

ΣΤΑ φετινά αποτελέσματα αποτυπώνεται μεγάλο ποσοστό αποτυχίας σχεδόν σε όλες τις κατευθύνσεις. Εντυπωσιάζουν ποσοστά αποτυχίας που ξεπερνούν το 70%, σε κύρια μαθήματα, όπως είναι τα Μαθηματικά και η Φυσική. Πέρα από τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας που είχαν φέτος τα θέματα σε αυτά τα μαθήματα -έτσι τουλάχιστον είπαν οι αρμόδιοι φορείς των εκπαιδευτικών-, το φαινόμενο είναι ανησυχητικό για το επίπεδο της εκπαίδευσης την οποία παρέχουν τα σχολεία μας. Αλλά και για τους αυριανούς επιστήμονες, τους οποίους θα εκπαιδεύσουν και θα αναδείξουν οι ανώτατες σχολές μας.

ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ, δηλαδή, προβληματισμός για το επίπεδο της εκπαίδευσής μας συνολικά. Πώς λειτουργεί η Μέση Εκπαίδευση, τι μαθητές στέλνει στο Πανεπιστήμιο, αλλά και ποια παιδεία παρέχει σε όσους δεν επιλέξουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Ερωτήματα καίρια, τα οποία πρέπει, επιτέλους, να αφυπνίσουν όσους σχεδιάζουν συνεχείς «μεταρρυθμίσεις» και βλέπουν -όλοι βλέπουμε- ότι το αποτέλεσμά τους δεν είναι το προσδοκώμενο. Εν αντιθέσει, αποκαλύπτει τη φθίνουσα πορεία του συνολικού εκπαιδευτικού μας συστήματος.

ΑΥΤΟ δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αξιόλογα σχολεία στη Μέση Εκπαίδευση και σημαντικές σχολές στην Ανώτατη. Υπάρχουν. Αλλά αποτελούν την εξαίρεση σε ένα σύστημα που δεν αξιοποιεί ούτε τις αιματηρές δαπάνες των χιλιάδων οικογενειών ούτε και τους κρατικούς πόρους, που προέρχονται από τους φόρους των πολιτών.

ΤΟ ΙΣΧΥΟΝ σύστημα, όμως, δεν λαμβάνει υπόψη του τα υψηλά ποσοστά αποτυχίας, αφού ο αριθμός των εισακτέων είναι περίπου σταθερός. Ετσι, παρατηρείται το φαινόμενο να εισάγονται σε πανεπιστημιακές σχολές ακόμη και διαγωνισθέντες που η βαθμολογία τους ήταν κάτω από τη βάση. Μάλιστα, αυτή η «βάση του 10» από πέρσι καταργήθηκε ως προϋπόθεση για την εισαγωγή.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ αυτή είναι αποτέλεσμα μιας επιλογής που έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες, να αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός των σχολών ανά την Ελλάδα. Χωρίς σχεδιασμό και χωρίς εκπαιδευτικά κριτήρια γέμισαν οι πόλεις με Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Για την εξυπηρέτηση τοπικών αναγκών, εντέλει για ψηφοθηρικούς λόγους. Για να έχουν όλες αυτές οι σχολές φοιτητές, πρέπει ο αριθμός των εισακτέων να είναι σταθερός, φυσικά υψηλός και, επομένως, να εισέρχονται ακόμη και υποψήφιοι οι οποίοι δεν συγκεντρώνουν καν τη βάση.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για άρρωστα φαινόμενα, που δεν ανταποκρίνονται στο αίτημα «παιδεία για όλους». Αλλά οδηγούν στην υποβάθμιση της παιδείας. Μήπως είναι καιρός να το συνειδητοποιήσουν όλοι οι ασχολούμενοι με αυτήν -υπουργείο, εκπαιδευτικοί κ.ά.- και να αρχίσει η προσπάθεια για την αντιστροφή της συνεχούς πτωτικής πορείας;